Półroczna informacja w sprawie fałszerstw banknotów euro

W drugiej połowie 2007 r. wycofano z obiegu łącznie 296.000 fałszywych banknotów euro. W porównaniu z analogicznym okresem w 2006 roku liczba ta nieznacznie wzrosła, jednak wciąż mieści się w granicach wyznaczonych przez wartości z ostatnich kilku lat, na co wskazuje poniższa tabela przedstawiająca dane półroczne dotyczące fałszywych banknotów wycofanych z obiegu:

Na tle liczby autentycznych banknotów euro znajdujących się w obiegu (w drugiej połowie 2007 r. wynosiła ona średnio 11,4 miliardy) ilość falsyfikatów należy uznać za bardzo małą.

Zdecydowaną większość, bo aż 96% fałszywych banknotów wycofanych z obiegu w drugim półroczu 2007 r., wykryto w krajach strefy euro, choć odsetek ten jest nieco mniejszy niż w półroczach wcześniejszych. Około 3,5% falsyfikatów wykryto w państwach członkowskich UE spoza tej strefy, a pozostałą część fałszywych banknotów – w innych częściach świata.

Poniższa tabela przedstawia podział fałszywych banknotów według nominałów:

W drugiej połowie 2007 r. najczęściej fałszowanym banknotem było 50 €. Mniej więcej 88% wszystkich falsyfikatów stanowią trzy środkowe nominały (20 €, 50 € i 100 €).

Społeczeństwo może być pewne, że banknoty euro i ich zabezpieczenia są wysokiej jakości. Niemniej jednak Eurosystem, tj. Europejski Bank Centralny (EBC) oraz 15 krajowych banków centralnych strefy euro, stale informuje opinię publiczną o potrzebie zachowania czujności i sprawdzania autentyczności otrzymywanych banknotów. Falsyfikaty można bez trudu odróżnić od autentycznych banknotów przy pomocy prostego testu (sprawdź dotykiem – obejrzyj pod światło – obejrzyj pod kątem) opisanego w materiałach informacyjnych Eurosystemu, w serwisie internetowym EBC oraz na stronach krajowych banków centralnych Eurosystemu. W przypadku wątpliwości podejrzany banknot należy porównać z takim, który na pewno jest autentyczny. W razie podejrzenia, że otrzymany banknot jest fałszywy, należy skontaktować się z policją lub – tam gdzie jest to przyjęte – z właściwym krajowym bankiem centralnym, podając wszelkie możliwe informacje na temat pochodzenia banknotu.