Synteza

Aktywność gospodarcza w pierwszej połowie 2025 mocno się wahała z powodu ceł handlowych i związanej z nimi niepewności, przy czym początkowo przyspieszyła, zwłaszcza w Irlandii. Ustępowanie tych czynników w drugim półroczu według oczekiwań będzie powodować dalszą zmienność, przez co sygnały dotyczące dynamiki wzrostu gospodarczego w strefie euro staną się mniej jasne. Gdy pominie się zmienność spowodowaną wahaniami danych dla Irlandii, w rzeczywistości wzrost gospodarczy w pozostałej części strefy euro był stabilniejszy i według oczekiwań tak pozostanie w drugiej połowie roku. Nowa umowa handlowa między USA a UE oznacza wprawdzie wyższe cła na eksport ze strefy euro do Stanów Zjednoczonych, ale pomogła zmniejszyć niepewność co do polityki handlowej. W dalszej części horyzontu projekcji wzrost gospodarczy w strefie euro ma się zwiększyć, pod wpływem kilku czynników. Popyt wewnętrzny w strefie euro powinny wzmacniać rosnące płace realne i zatrudnienie oraz nowe wydatki publiczne na infrastrukturę i obronność, głównie w Niemczech. Ponadto na perspektywy wzrostu gospodarczego korzystnie wpływają mniej restrykcyjne warunki finansowania, wynikające głównie z ostatnich decyzji w sprawie polityki pieniężnej, oraz odbicie popytu zewnętrznego w 2027. Przewiduje się, że średnioroczna dynamika realnego PKB wyniesie 1,2% w 2025, 1,0% w 2026 i 1,3% w 2027. W porównaniu z projekcjami makroekonomicznymi ekspertów Eurosystemu z czerwca 2025 perspektywy wzrostu PKB na 2025 zrewidowano w górę o 0,3 pkt proc. Odzwierciedla to lepsze, niż oczekiwano, napływające dane i efekt przeniesienia wynikający z rewizji wcześniejszych danych. Ponieważ nie wszystkie zaskakujące dane są związane z silniejszym, niż wcześniej zakładano, początkowym przyspieszeniem aktywności, są one jedynie częściowo kompensowane w drugim półroczu. Aprecjacja euro i słabszy popyt zewnętrzny (wynikający po części z nieco wyższych, niż zakładano w projekcjach czerwcowych, stawek celnych) doprowadziły do rewizji w dół o 0,1 pkt proc. projekcji realnego PKB na 2026. Projekcja na 2027 pozostaje bez zmian^[1].

Perspektywy inflacji są spójne z jej stabilizacją na poziomie zbliżonym do średniookresowego celu wynoszącego 2%. Przewiduje się, że inflacja ogółem, mierzona zharmonizowanym wskaźnikiem cen konsumpcyjnych (HICP), do końca 2025 będzie oscylować wokół 2%, po czym spadnie do 1,7% w 2026, a następnie wzrośnie do 1,9% w 2027. Spadek w 2026 wynika z tego, że składowe nieenergetyczne mają się dalej osłabiać, podczas gdy inflacja cen energii według oczekiwań pozostanie zmienna, ale wzrośnie w horyzoncie projekcji, częściowo z powodu uruchomienia w 2027 unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji 2 (EU ETS 2). Oczekuje się, że początkowo inflacja cen żywności pozostanie wysoka – ponieważ oddziaływać będą opóźnione skutki wcześniejszych wzrostów cen surowców żywnościowych na świecie – ale w latach 2026 i 2027 spadnie do nieco powyżej 2%. Inflacja HICP z wyłączeniem cen energii i żywności (HICPX) ma się zmniejszać, w miarę jak presja płacowa będzie się obniżać, inflacja cen usług słabnąć, a aprecjacja euro oddziaływać w łańcuchu cenowym i ograniczać inflację cen towarów. Oczekuje się, że niższa dynamika płac, po odrobieniu wcześniejszych spadków płac realnych, w połączeniu z odbiciem dynamiki produktywności sprawią, że wzrost jednostkowych kosztów pracy znacznie spowolni. W porównaniu z projekcjami z czerwca 2025 perspektywy inflacji HICP ogółem zarówno na 2025, jak i na 2026 zrewidowano w górę o 0,1 pkt proc. Wynika to z wyższych rzeczywistych i przyjętych w założeniach cen surowców energetycznych oraz opóźnionych skutków wyższych cen surowców żywnościowych na świecie, które z nawiązką skompensowały aprecjację euro. W 2027 według przewidywań przeważą opóźnione skutki aprecjacji euro, co skutkuje rewizją w dół inflacji HICP o 0,1 pkt proc.